Barbaro Święta! Perło Jezusowa,
Ścieżko do Nieba grzesznikom gotowa,
Wierna przy śmierci Patronko smutnemu,
Konającemu.

Źródło czystości, obmyta na wieki,
Nie wypuszczaj mnie z Twej świętej opieki,
Ty mnie przygotuj na drogę wieczności,
W świątobliwości.

Spraw, by mój Jezus był dozorcą moim,
W życiu i zgonie, tak jako był Twoim;
Niech duszę moją w Niebie z Twej pomocy,
Z Sobą zjednoczy.

Twój i mój Jezus w Świętym Sakramencie,
Niech mnie nakarmi w ostatnim momencie;
Ostatnie Słowo Jezus i Marya,
Niech mnie nie mija.

W Ranach Najsłodszych, w Męce Jego drogiej,
Zakryj mnie Panno od szatańskiej trwogi;
Abym umierał dobrze z Twej obrony.
Nieustraszony.

Bym mą od piekła zabezpieczył duszę,
Najbardziej wtenczas, kiedy konać muszę;
Barbaro droga, oddajże ją Bogu,
W niebieskim progu.

Komuż bezpieczniej, duszę swą polecę,
Jak Tobie, a Ty Jezusowi w Ręce
Oddaj, o perło drogo zapłacona,
Krwią odkupiona.

Szczęście to wielkie przy mej śmierci będzie,
Gdy Jezus z Matką Najświętszą zasiędzie,
Przy konającym, Ty ocieraj moje
Śmiertelne znoje.

A tak wesoło konając zawołam
I ducha mego w ręce Bogu oddam,
Gdy przy mnie staniesz wraz z Jezusem Twoim,
A Sędzią moim.

Barbaro Święta uproś godne życie.
Bym mógł opłakać złości me sowicie;
Po dobrej śmierci z Świętymi mieszkanie,
Daj, Jezu Panie.