Zmanipulowany Sobór: jak Time wabił biskupów.
Robert Blair Kaiser (+2015), korespondent z czasów Vaticanum II w Time Magazine, dysponował budżetem 20.000 dolarów (równowartość 173.750 dolarów w 2021 roku) miesięcznie, zapewnionym przez jego pracodawcę, na organizowanie przyjęć dla biskupów i dziennikarzy.
Wspomniał o tym w 2004 roku Robertowi Moynihanowi (InsideTheVatican.com, 13 maja). Kaiser był w wieku 18-28 lat jezuitą, ale opuścił zakon, by się ożenić i rozwieść w połowie lat 60.
W tym czasie Time był kontrolowany przez jego założyciela, Henry'ego Luce'a (+1967), syna prezbiteriańskiego misjonarza i członka Partii Republikańskiej, który był nazywany "Il Luce" – to gra słów inspirowana zawołaniem Benito Mussoliniego ("Il Duce"). Luce próbował w latach 60 LSD i donosił, że pod jego wpływem rozmawiał z Bogiem.
W Rzymie Kaiser wynajmował bardzo duże mieszkanie jako miejsce, gdzie omawiał program "bardziej otwartego Kościoła" podczas regularnych kolacji: "moja żona i ja często gościliśmy 50 lub 100 dziennikarzy i purpuratów, księży i biskupów oraz dyplomatów, czasem w tygodniu, czasem w weekendy.
Kaiser organizował codzienne kolacje, a zwłaszcza wielkie spotkania w niedzielne wieczory, które stały się "rodzajem instytucji". Na jednym z przyjęć, arcybiskup Bombaju, Thomas Roberts SJ (1893-1976), odkrył, że jego "ryzykowne opinie" były podzielane przez wielu innych prałatów: "Myśleli (i mówili głośno), że Kościół był przeciążony nadmiarem bagażu, mitem, przesądem i nonsensem."
Byli to ci sami, którzy głosowali za dokumentami Vaticanum II i wprowadzili tak zwane "reformy", które doprowadziły do największej katastrofy dotykającej Kościół od czasu jego założenia.
Grafika: Vatican II © wikicommons, CC BY-SA, #newsMhjmdkpksb
Wspomniał o tym w 2004 roku Robertowi Moynihanowi (InsideTheVatican.com, 13 maja). Kaiser był w wieku 18-28 lat jezuitą, ale opuścił zakon, by się ożenić i rozwieść w połowie lat 60.
W tym czasie Time był kontrolowany przez jego założyciela, Henry'ego Luce'a (+1967), syna prezbiteriańskiego misjonarza i członka Partii Republikańskiej, który był nazywany "Il Luce" – to gra słów inspirowana zawołaniem Benito Mussoliniego ("Il Duce"). Luce próbował w latach 60 LSD i donosił, że pod jego wpływem rozmawiał z Bogiem.
W Rzymie Kaiser wynajmował bardzo duże mieszkanie jako miejsce, gdzie omawiał program "bardziej otwartego Kościoła" podczas regularnych kolacji: "moja żona i ja często gościliśmy 50 lub 100 dziennikarzy i purpuratów, księży i biskupów oraz dyplomatów, czasem w tygodniu, czasem w weekendy.
Kaiser organizował codzienne kolacje, a zwłaszcza wielkie spotkania w niedzielne wieczory, które stały się "rodzajem instytucji". Na jednym z przyjęć, arcybiskup Bombaju, Thomas Roberts SJ (1893-1976), odkrył, że jego "ryzykowne opinie" były podzielane przez wielu innych prałatów: "Myśleli (i mówili głośno), że Kościół był przeciążony nadmiarem bagażu, mitem, przesądem i nonsensem."
Byli to ci sami, którzy głosowali za dokumentami Vaticanum II i wprowadzili tak zwane "reformy", które doprowadziły do największej katastrofy dotykającej Kościół od czasu jego założenia.
Grafika: Vatican II © wikicommons, CC BY-SA, #newsMhjmdkpksb