W ostatni dzień Roku Pańskiego 2016 robimy rachunek sumienia strategiczny. Ciągle jesteśmy w zakresie wiary katolickiej – nieumniejszonej i nieodkształconej – takiej, jaką Pan Bóg objawił, jaką znajdujemy w Piśmie Świętym i Tradycji, jakiej Kościół przez dwadzieścia wieków niezmiennie i nieomylnie nauczał.
A pytamy dzisiaj o aspekty strategiczne, bo od nich zależy przetrwanie wiary katolickiej – jedynej prawdziwej wiary, jedynej wiary dającej zbawienie duszy – dzisiaj i w przyszłości.
Zasadniczo pytania są trzy i dotyczą: troski o depozyt wiary, troski o Mszę Świętą w tradycyjnym rycie rzymskim i troski o kapłanów wiernych depozytowi wiary i celebrujących codziennie Mszę Świętą w tradycyjnym rycie rzymskim.
Kto posiada zmysł katolicki – sensus cathólicus – ten doskonale pojmuje, że chodzi o punkty newralgiczne. Strategiczne!
Pytania do rachunku sumienia w ostatni dzień roku:
Jak traktowaliśmy depozyt wiary – depósitum fídei?
Czy byliśmy obojętni na wszelkie formy odkształcania depozytu wiary?
Co czyniliśmy dla poznania, krzewienia i obrony depozytu wiary?
Jak traktowaliśmy Mszę Świętą w tradycyjnym rycie rzymskim?
Czy byliśmy obojętni na wszelkie formy dyskryminacji i marginalizacji Mszy Świętej w tradycyjnym rycie rzymskim?
Co czyniliśmy dla poznania, krzewienia i obrony Mszy Świętej w tradycyjnym rycie rzymskim?
Jak traktowaliśmy kapłanów wiernych depozytowi wiary i celebrujących codziennie Mszę Świętą w tradycyjnym rycie rzymskim?
Czy byliśmy obojętni na wszelkie formy marginalizacji i dyskryminacji kapłanów wiernych depozytowi wiary i celebrujących codziennie Mszę Świętą w tradycyjnym rycie rzymskim?
Co czyniliśmy dla wspomożenia i obrony kapłanów wiernych depozytowi wiary i celebrujących codziennie Mszę Świętą w tradycyjnym rycie rzymskim?