Ecclesia non parietibus consistit, sed in dogmatum veritate, Ecclesia ibi est ubi fides vera est. Ceterum ante annos quindecim aut viginti parietes omnes hic ecclesiarum hæretici possidebant. Ecclesia autem vera illic erat, ubi vera fides erat.

“Kościół nie jest oparty na murach, lecz na prawdziwym dogmacie. Kościół jest tam, gdzie jest prawdziwa wiara. Lecz przed piętnastu, dwudziestu laty wszystkie kościelne mury posiadali heretycy. Kościół zatem był tam, gdzie była prawdziwa wiara.”

(Breviarium in Psalmos – Psalm CXXXIII, por. Patrologia Latina – Migne, t. 26, s. 1223)

—

Św. Hieronim uczy: Kościół to nie budynki (mury), które mogą posiąść (i posiedli) heretycy, lecz prawdziwa nauka dogmatyczna. Kościół jest tam gdzie prawdziwa wiara.

Bywało bowiem już nieraz w dziejach, że heretycy posiedli kościoły, katedry i bazyliki. Jak zauważył ten sam św. Hieronim w innym piśmie – przeciw lucyferianom a propos wydarzeń z IV wieku po Chrystusie: Ingemuit totus orbis et arianum se esse miratus est – westchnął cały okrąg ziemi i zdumiał się że jest ariański.

—

Św. Hieronim z kapitelu katedry w Autun – Francja (XI w.)

Św. Hieronim – witraż w katedrze NMP w Chartres (XIII w.)

Św. Hieronim – XV-wieczna miniatura

Św. Hieronim Łukasza Cranacha Starszego (1515)

Św. Hieronim Caravaggia (1606)

podobne tematy
Codex Amiatinus
Zabytki starożytności chrześcijańskiej (11)
Mnisi Zachodu (3)
Homilia o Narodzeniu Pańskim
Św. Pawła Pustelnika

“Biblia tysiąca błędów” i jej geneza

Św. Hieronim o upadku Rzymu przed Alarykiem (410)

“… Gdy jasne światło świata zostało zgaszone czy raczej gdy Imperium Rzymskiemu odcięto głowę i, mówiąc bardziej ściśle, cały świat zginął w jednym mieście, stałem się niemy i uniżyłem się, i stroniłem od dobrych słów, lecz boleść ma znów się otworzyła, serce me płonęło wewnątrz mnie i, gdy medytowałem, ogień się rozpalił (…)
Któż uwierzyłby że Rzym, zbudowany na podboju całego świata, runął, że matka narodów stała się również ich grobem, że wybrzeża na całym Wschodzie, w Egipcie, Afryce zapełniły się tłumami jego sług i służebnic, że codziennie przyjmujemy w tym świętym Betlejem mężów i niewiasty, ongiś szlachetnych i obfitujących we wszelkie bogactwo a teraz sprowadzonych do ubóstwa? (…) Widok tych wędrowców, przybywających tłumnie, wywołał w nas wielki ból (…)
Któż mógłby się chełpić gdy ucieczka ludów Zachodu i święte miejsca przepełnione uchodźcami bez pieniędzy, nagimi i rannymi, ukazują jasno gwałty barbarzyńców? Nie możemy patrzeć na to o się wydarzyło bez łez i łkania. Któż uwierzyłby że potężny Rzym z jego beztroskim bezpieczeństwem bogactw zostanie sprowadzony do takich skrajności, że będzie potrzebował schronienia, pokarmu, odzienia? (…)”

za:
https://www.ccel.org/ccel/schaff/npnf206.vii.iv.x.html

podobny temat
Ch. Dawson o upadku Rzymu